İçerik

• adımlar
• İpuçları

Otizm bir spektrum bozukluğudur; yani: bir kişi problemin belirtilerini farklı davranışlar ve farklı yollarla ortaya koyabilir veya gösterebilir. Otizmi olan çocuklar, zihinsel yeteneklerindeki, sosyal etkileşimlerindeki, sözlü ve sözlü olmayan iletişimlerindeki ve kendi kendini uyarmadaki zorluklar veya farklılıklar ile kanıtlanan düzensiz beyin gelişimine sahiptir. Her otistik çocuk benzersiz olsa da, erken müdahalenin sizin ve çocuğunuzun hayattan en iyi şekilde yararlanmasına yardımcı olmasını sağlamak için erken aşamalarda ortak belirti ve semptomları tanımak çok önemlidir.

adımlar

Yöntem 1/4: Sosyal Farklılıkları Tanıma

1. 

   Çocuğunuzla etkileşim kurun. Çocuklar doğaları gereği sosyal yaratıklardır ve göz teması kurmayı çok severler. Buna karşılık otistik çocuklar, ebeveynleriyle bu tür bir etkileşime sahip olmayabilir ve bu da onlara küçük çocuğun "dikkatsiz" olduğu fikrini verebilir.
   • Göz teması kur. Ortak gelişimdeki bebekler genellikle yaşamın altı veya sekiz haftasından sonra tekrar iletişim kurarken, otistik bebekler sizinle yüzleşmeyebilir ve hatta başka yere bakmayabilir.
   • Oğlunuza gülümseyin. Otistik olmayan çocuklar, altı haftalık (veya daha az) bir yaşam süresinden sonra bu hareketi geri verebilir ve mutlu ve açık ifadeler gösterebilir. Otistik çocuklar, ebeveynlerine bile gülümsemeyebilirler.
   • Çocuk için komik suratlar yapın. Seni taklit edip etmediğine bir bak. Otistik bebekler bu tür oyunlara katılmayabilir.

2. 

   
   
   Bebeğinizi ismiyle arayın. Çocuk yaklaşık dokuz aylıkken ona cevap verecektir.
   • Yaygın olarak gelişen bebekler, 12 aylıktan itibaren ebeveynlerine Anne veya Baba (veya benzeri) diyebilirler.

3. 

   
   
   Çocuğunuzla oynayın. 2-3 yaşına geldiklerinde, ortak gelişimdeki çocuklar birkaç kişiyle oynamaya çok ilgi gösterirler.
   • Otistik çocuklar dünyadan kopuk veya düşüncelere dalmış görünebilir. Otistik olmayan çocuklar ise 12 aydan itibaren ebeveynlerini kendi dünyalarına dahil ederler (bir şeyleri gösterme, onlara gösterme, onlara ulaşmaya çalışma veya el sıkışarak).
   • Otistik olmayan çocuklar üç yaşına kadar sözde "paralel oyun" oynarlar. Çocuğunuz bunu yaparsa, bu, diğer çocuklarla birlikte olduğu ve şirketten hoşlandığı anlamına gelir, ancak başkalarıyla oynamak zorunda değildir. Bu tür oyunları, sosyal etkileşimlere katılmayan otistik bir çocukla karıştırmayın.

4. 

   
   
   Fikir farklılıklarına dikkat edin. Yaklaşık beş yaşında olduklarında, ortak gelişimdeki çocuklar, şeyler hakkında kendi fikirleriniz olduğunu anlayabilirler. Otistik çocuklar ise kendilerininkinden farklı bakış açılarını, düşünceleri ve duyguları anlamakta genellikle zorlanırlar.
   • Çocuğunuz çilekli dondurmayı sevdiğini söylüyorsa, en sevdiği lezzet çikolata olduğunu söyleyin ve fikirlerinin farklı olduğu konusunda hemfikir olup olmadığına bakın.
   • Çoğu otistik insan bunu teoride pratikte olduğundan daha iyi anlar. Örneğin otistik bir kız mavi rengi sevdiğinizi anlayabilir, ancak halka açık bir yerde o renkteki balonları görmek için oradan uzaklaşırsa rahatsız olacağınızı anlamayabilir.

5. 

   Çocuğun ruh halini ve "patlamalarını" değerlendirin. Otistik çocuklar öfke nöbetleri veya yoğun duygular (bazen öfke nöbetleri gibi görünen) yaşayabilir. Ancak, bu eylemler gönüllü değildir ve küçük olanı derinden rahatsız eder.
   • Otistik çocuklar pek çok zorlukla karşılaşır ve onlara değer verenleri memnun etmek için duygularını bastırmaya çalışırlar. Bu duygular kontrolden çıkabilir, bu yüzden küçükler o kadar sinirlenebilir ki kendilerine zarar vermeye, örneğin kafalarını duvara çarparak veya kendi derilerini ısırarak.
   • Otistik çocuklar ayrıca duyusal sorunlar, istismar ve diğer sorunlar nedeniyle şiddetli ağrı yaşayabilir. Böylelikle kendilerini daha sık savunabilirler.

Yöntem 2/4: İletişim Zorluklarını Gözlemlemek ve İzlemek

1. 

   Bebeğinizi soğutun ve sizin için aynısını yapıp yapmadığını görün. Yükselen sesleri ve büyüdükçe gevezelikleri tespit etmeye çalışın. Çocuklar sözlü becerilerini 16 ila 24 aylıkken kullanma eğilimindedir.
   • Otistik olmayan bebekler dokuz aylıktan itibaren diğer insanlarla "konuşabilir", otistik bebekler tek bir kelime bile söylemeyebilir veya bir süre sonra iletişim kurma becerilerini kaybedebilir.
   • Genellikle gelişmekte olan çocuklar, yaklaşık 12 aylık olduklarında gevezelik ederler.

2. 

   Çocuğunuzla konuşun. Onunla en sevdiği oyuncağı hakkında konuşun ve cümlelerinin yapısını ve konuşma becerilerini inceleyin. Yaygın olarak gelişen çocuklar, 16 aylıkken kelime dağarcığında birkaç kelimeye sahiptir, 24 ayda kısa, anlamlı ifadeler oluşturabilir ve beş yaşında anlam kazanmaya ve tutarlı olmaya başlayabilir.
   • Otistik çocuklar genellikle cümlelerde kelimelerin sırasını değiştirir veya başkalarının söylediklerini tekrarlar (ekolali olarak bilinen bir şey). Ayrıca "Ekmek ister misin?" Gibi şeyler söyleyerek zamirleri karıştırabilirler. aslında bunu kastettiklerinde onlar ekmek istiyorlar.
   • Bazı otistik çocuklar zor konuştuklarında gelişim aşamasını atlarlar ve bu nedenle üstün dil becerilerine sahip olurlar. Erken konuşmayı öğrenebilir veya kapsamlı kelime dağarcığı geliştirebilirler. Ayrıca aynı yaştaki diğer çocuklardan farklı şekilde konuşabilirler.

3. 

   Dilin bazı ifadelerini kullanmaya çalışın. Çocuğunuzun duyduğu cümleleri kelimenin tam anlamıyla alıp almadığını belirleyin. Otistik çocuklar genellikle beden dili sinyallerini, ses tonunu ve dil ifadelerini yanlış anlarlar.
   • Örneğin: otistik çocuğunuz kırmızı bir keçeli kalemle evin duvarını karalarsa ve siz, bir hayal kırıklığı ve alay anında "Ne kadar harika!" Derseniz, yaptığı sanatın gerçekten takdir edildiğini düşünecektir.

4. 

   Çocuğun yüz ifadelerine, ses tonuna ve vücut diline dikkat edin. Otistik çocuklar genellikle benzersiz sözlü olmayan iletişim araçlarına sahiptir. Birçok insan ortak vücut sinyallerini görmeye alışkın olduğundan, bu iletişim kafa karıştırıcı olabilir.
   • Robotik, monoton veya çocuksu ses tonları (ergenlik ve yetişkinlik döneminde bile).
   • Çocuğun ruh haliyle uyuşmayan beden dili işaretleri.
   • Yüz ifadelerinde veya benzersiz özelliklerde küçük varyasyon veya abartı.

Yöntem 3/4: Tekrarlayan davranışları belirleme

1. 

   Çocuğun alışılmadık davranış tekrarları olup olmadığına bakın. Her genç bir dereceye kadar aynı etkinlikleri yapmayı sevse de, otistik çocuklar vücutlarını sallamak, el sıkışmak, nesneleri yeniden düzenlemek ve aynı sesleri sırayla yeniden üretmek (ekolali) gibi oldukça tekrarlayan davranışlar sergilerler. Bu eylemler, küçüklerin sakinleşmesi ve rahatlaması için gerekli olabilir.
   • Üç yaşına kadar tüm çocukların bir tür sözlü taklidi vardır. Otistik çocuklar bu davranışı daha sık ve hatta daha büyük yaşlarda benimseyebilirler.
   • Bazı tekrarlayan davranışlara "kendi kendini uyarma" denir ve çocuğun duyularını geliştirir. İşte bir örnek: Çocuğunuz kendi vizyonunu canlandırmak ve eğlenmek için parmaklarını gözlerinin önünde hareket ettirdiğinde.

2. 

   Çocuğunuzun oynama şekline dikkat edin. Otistik çocuklar, nesneleri düzenlemeyi tercih ederek (ev oynamak yerine oyuncak bebekleri için bir şehir inşa etmeyi) tercih ederek, yaratıcı oyunlara katılmayabilirler. Hayal gücü dışsallaştırılmadan kafanın içinde gerçekleşir.
   • Bu alışkanlığı kırmaya çalışın: Çocuğunuzun oynadığı bebekleri yeniden düzenleyin veya küçük olan daire çizerken önünden geçin. Otistik çocuklar sizin müdahalenizden gözle görülür şekilde rahatsız olabilir.
   • Otistik çocuklar, diğer gençlerle hayali oyunlara bile katılabilir, özellikle de durumu o fazladan kişi üstlenirse. Ancak bunu kendi başlarına yapmazlar.

3. 

   Çocuğun özel ilgi alanlarına ve en sevdiği nesnelere dikkat edin. Herhangi bir ev ortamına özgü (bir süpürge veya ip gibi) belirli gerçekler veya öğelerle ilgili yoğun ve olağandışı takıntılar otizmin belirtileri olabilir.
   • Otistik çocuklar belirli konularda özel bir ilgi geliştirebilir ve böylece onlar hakkında olağanüstü bilgiler edinebilirler. Bazı örnekler: kediler, spor istatistikleri, Oz sihirbazı, mantık bulmacaları ve dama. Birisi bu konuları ele aldığında küçük olan heyecanlanabilir veya konuşmaya daha açık olabilir.
   • Çocukların aynı anda bir veya birkaç özel ilgisi olabilir. Küçükler büyüdükçe ve daha fazla şey öğrendikçe bu tür ilgi alanları değişebilir.

4. 

   Fiziksel duyumlara karşı daha fazla veya daha az hassasiyet belirtileri arayın. Çocuğunuz ışıklar, dokular, sesler, tatlar veya sıcaklıklarla alışılmadık bir rahatsızlık hissederse, doktorunuza danışın.
   • Otistik çocuklar, yeni seslere (örneğin ani sesler veya elektrikli süpürgeler gibi), dokulara (yeni bluzlar veya çoraplar) vb. Aşırı tepkiler gösterebilir. Bunun nedeni, belirli duyularının şiddetlenmesi ve fiziksel rahatsızlığa neden olmasıdır.

Yöntem 4/4: Otizmi yaşamın farklı aşamalarında tespit etmek

1. 

   Otizmin ne zaman fark edilebileceğini bilin. Bazı semptomlar 2-3 yılda ortaya çıkar. Bundan sonra, özellikle geçişler (liseye giderken veya eve taşınırken) veya diğer stresli dönemler sırasında çocuğa her yaşta teşhis konulabilir. Aşırı yükümlülükler, otistik bir kişinin yaşadığı durumlarla yüzleşmek için "gerilemesine" ve sevdiklerinin teşhis aramasına neden olabilir.
   • Bazı insanlara sadece yüksek öğretime başladıklarında teşhis konur - gelişimsel farklılıklar daha da belirgin hale geldiğinde.

2. 

   Çocukluk dönemindeki dönüm noktalarına dikkat edin. Bazı varyasyonlar göz önüne alındığında, çoğu çocuğun gelişimsel kilometre taşları belirli bir sırayla ve bir modeli takip eder. Otistik çocuklar bu değişiklikleri daha büyük yaşlarda yaşayabilir. Hatta bazıları erken gelişmiş olabilir, bu da ebeveynlerinin onları yetenekli insanlar olarak görmesine neden olabilir, ancak yine de zorluklarla boğuşur veya içe dönük olabilir.
   • Üç yaşında çocuklar genellikle merdivenleri tırmanıp inebilir, el becerilerini geliştiren basit oyuncaklar kullanabilir ve numara yapabilirler.
   • Dört yaşında çocuklar en sevdikleri hikayeleri ezberleyebilir ve tekrarlayabilir, karalamalar yapabilir ve basit talimatları uygulayabilir.
   • Beş yaşında çocuklar genellikle resim yapabilir, günlerini başkalarına bildirebilir, ellerini yıkayabilir ve belirli görevlere odaklanabilir.
   • Daha büyük çocuklar ve otistik ergenler, alışkanlıklar ve ritüellerle ilgili belirli davranışlar sergileyebilir, kendilerini belirli ilgi alanlarına kaptırabilir, yaşlarına göre alışılmadık aktiviteler yapmaktan zevk alabilir, göz temasından kaçınabilir ve dokunmaya karşı çok duyarlı olabilir.

3. 

   Belirli becerilerin kaybına dikkat edin. Çocuğunuzun gelişimi bir noktada sizi endişelendiriyorsa, doktorunuzla konuşun. Küçük çocuk konuşma, kendine bakma veya sosyalleşme (herhangi bir yaşta) yeteneğini kaybederse bu konsültasyonu ertelemeyin.
   • Kaybedilen becerilerin çoğu hala kurtarılabilir.

İpuçları

• Çocuğunuzu kendi başınıza teşhis etmemeniz gerekse de, durumu anlamak için çevrimiçi testler ve sınavlar yapmayı deneyebilirsiniz.
• Otizmin erkeklerde kızlardan daha yaygın olduğuna inananlar var. Uzmanlar, kadınlarda konulan teşhisin, esas olarak daha "iyi huylu" olmaları nedeniyle, bu bozukluğu görmezden gelebileceğini düşünüyor.
• Asperger sendromu, eskiden otizmle ilişkili olarak farklı bir sınıflandırma alırdı, ancak günümüzde aynı Otizm Spektrum Bozukluğu kategorisine girmektedir.
• Birçok otistik çocuk, anksiyete, depresyon, gastrointestinal bozukluklar, nöbetler, duyusal sorunlar gibi ilgili tıbbi problemler yaşar. horozyiyecek olmayan maddeleri yeme eğilimi (her şeyi doğalmış gibi ağızlarına koyan bebeklerin ortak gelişimsel alışkanlığından farklı olarak).
• Aşılar otizme neden olmaz.